ആത്മ ശാന്തി

ഒരു വിശ്വാസംത്തിനും എതിരേ അല്ല .. ചില വിശ്വാസിക്കായി ..
----------------------------------------------------------

നല്ല തിരക്ക് തന്നെ... ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പില്‍ ഉള്ള എല്ലാവരും കൂടെ എങ്ങോട്ടാ ? താന്‍ ഒഴികെ എല്ലാവരും വെറുതെ പോകുന്നതാണോ ... ശരിയാ എല്ലാവര്‍ക്കും പോകണം .. എന്നാലും ഇന്നു നല്ല തിരക്ക് തന്നെ .. ബസ്സ് നിര്‍ത്തിയ ഉടനെ കേറിയത്‌ കൊണ്ടു ഒരു വിധം സീറ്റ് കിട്ടി. എല്ലാവരും കൂടി തള്ളി കയറുന്നു .. പ്രായ ഭേദം അനീ.. മറ്റെങ്ങും നോക്കാതെ നേരെ മാത്രം ശ്രത്തിച്ചു കൊണ്ടു പിടിച്ചടിക്കിയ സീറ്റില്‍ അമര്‍ന്നിരുന്നു. എനി എപ്പോഴന്നാവൂ തന്‍റെ സ്റൊപ്പിലെത്തുകാ? അമ്മയെ കാണാന്‍ കുറെ ആയി കാത്തിരിക്കുന്നു. ഈപ്രവ്ശ്യം എന്തായാലും കാണണം എന്ന് ഉറപ്പിച്ചതാ. ഇന്നു കണ്ടേ മടങ്ങൂ.. ബസില്‍ നിറയെ അവിടെ പോകുന്നവര്‍ തന്നെ. വേഷം കണ്ടാലറിയാം.. മനസില്‍ നിറയെ വിഷമങ്ങളും സ്നേഹം തിരയുന്ന കണ്ണുകളും ആയിരിക്കും മുദ്ര എന്ന് പറയാമെങ്കിലും വസ്ത്രം തന്നെ എളുപ്പം.. അതില്‍ നിന്നറിയാം മിക്കവാറും അവിടേക്കു തന്നെ

പിന്നില്‍ നില്ക്കുന്ന തള്ളക്ക്‌ കമ്പിയില്‍ പിടിച്ചു നിന്നുടെയ് .? തന്‍റെ ദേഹത്തേക്ക് വീഴുന്നു എന്ന രീതില്‍ ആണു നില്‍കുന്നത്. അവര്‍ക്ക് നിക്കാന്‍ വയ്യെന്കില്‍ പിന്നെ എന്തിനു ബസില്‍ കയറി. ദേഷ്യത്തോടെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവര്‍ ദയനീയമായി കമ്പിയില്‍ പിടിച്ചു നില്‍കാന്‍ നോക്കി. നാശം എന്റെ വെള്ള വസ്ത്രത്തില്‍ തള്ളയുടെ ദേഹംത് നിന്നു അഴുക്കു ആവുന്നുടോ ? തള്ള എന്തയാലും അമ്മയെ കാണാന്‍ ആയിരിക്കില്ല .. അവരുടെ കയ്യില്‍ മരുന്നു ചീട്ടു പോലെ എന്ടോ ഉണ്ട്.. അശ്രുപത്രി ആയിരിക്കും... എങ്കില്‍ പിന്നെ മറ്റു വല്ല വണ്ടിയിലും വന്നു കൂടേ .. നാശം എന്റെ വസ്ത്രം .. വൃത്തി കേടാക്കാന്‍ .. സമാധാനം പോയി .. സാരമില്ല അമ്മയെ കാണും സമയം സമാധാനം കിട്ടുമായിരിക്കും .. ഹാവൂ ഹോസ്പിടല്‍ സ്റ്റോപ്പ് എത്തി .. പിന്നില്‍ നിന്നും അവര്‍ അവിടെ ഇറങ്ങി ..

ഹോസ്പിടല്‍ സ്റ്റോപ്പില്‍ നിന്നും ബസ്സ് എടുത്ത സമയത്താ ഓര്‍ത്തേ അമ്മയെ ചേട്ടന്‍ ഡോക്ടറേ കാണിച്ചു കാണുമോ .. കാണിച്ചു കാണും .. അല്ലെങ്കിലും ഇടകിടെയ് ഡോക്ടരുടെയ് അടുത്ത് പോകുന്നട് ഒരു ശീലം ആയിര്കുകയാണ് .. എത്ര പോയാലും കുറ്റം തീരുകയും ഈല്ല. തന്‍റെ ഈ തിരകിന്ടയില്‍ എവിടെയാ സമയം .. ചേട്ടന്‍ കൊണ്ടു പോയികൊള്ളും.. വെറുടെ എന്തിനാ അടു ആലോചിച്ചു മനസു സ്ട്രിന്‍ ചെയുന്നെ .. അല്ലെങ്കിലും ഇപ്പോ ഭയങ്കര സ്ട്രിന്‍ ആണു.. സ്വാമിജിയുടെ ശാസന പ്രക്രിയ കോഴ്സ്നു പോകണം.. ശസനംതിലൂടെയ് മനസിന്‌ ആഹ്ലാദം കിട്ടുമെന്നു ...!!!! പോയവര്‍ എല്ലാം കൊടുത്ത കാശിനു വോര്‍ത്ത് ആണു എന്നാണ് പറയുന്നടു ... ശാസം വഴി ആഹ്ലാദം .. നല്ല വിദ്യ തന്നെ .. നാളെ തന്നെ സ്വാമിജിയുടെ കോഴ്സ്നു ചേരണം

എവിടെ വരേ ബസ്സ് പോകു .. റോഡ് മൊത്തം ബ്ലോക്ക് ആണു പോലും .. അമ്മ വന്നടല്ലേ..ബ്ലോക്ക് ആയില്ലെന്കിലെ അത്ഭുദം ഉള്ളു .. സൈറണ്‍ അടിച്ച് കൊണ്ടു ദൂരേ നില്ക്കുന്ന മെഡിക്കല്‍ കോളേജ് ആബുലെന്സ് കണ്ടു. അവര്‍ക്ക് ഈ സമയത്ത് ആണോ പോകാന്‍ കണ്ടേ .. അത്ര തിരകിട്ടിപ്പോ പോകണ്ടാ .. ഞാനും മറ്റുള്ളവരുടെ കൂടെ നടുവിലുടെയ് തന്നെ നടന്നു ... ആത്മ ശാന്തി തേടി ....

Enlighten

When I came out of the theatre I was thinking about the illusion of cinema and the foolishness of emotions I shared with white screen.. The foolishness of looking to the screen !!! Next time when I went to the theatre I was watching the audience...their expressions.. utter foolishness.. I realized.. no doubt.. it is stupidity... literaly..I was running out of the theatre... when I came out.. slowly getting realized. that.. not only the screen.. the outside world too... was just doing the same thing…

What was the motivation.. i don't know.. but one thing was sure.. the screen and the foolishness emotions by looking to the screen.. yes, that was following me... the world stood outside the screen and share they share the same emotions and feelings of screen.. while watching that outside world…world outside the theatre..... I feel…crazy.. it is getting more and more and more….i closed my eyes.. I can't bear this anymore...yes .. I need to come out.. I want to come out of this.. even if I come out... but what to do …true.. what to do out of this... nothing.. I realized.. nothing...may be this is what they called.. 'Enlightens'.. yes.. may be this is what enlighten !!!!

Read.. nothing else.. came to mind... search... there was nothing other than search... searched a lot.. ManGods.. spiritual thoughts.. meditation...talks.. debates...I wondered.. how i missed all these till now.. how I missed all these...!!!! Stopped going to office.. others got confused.. but…what to do.. they don't have enlighten.. even though they will laugh.. because the screens already brain washed them..

World of thoughts.. journey through these opened thoughts.. meaning of life, meaning of work, meaning of mind, meaning of win, meaning of feelings.. I searched for the meanings.. keep searching.. and searching...and I felt even the search also foolishness.. the mangods, spiritual thoughts.. meditation...talks.. debates nothing satisfying me.. everything stops at some point.. nobody traveling beyond those points.. there own fixed points I traveled a lot.. and i need to traveled a lot .. away from the screen...far away from screen yes...I feels.. the goal is not far....I can reach that.. I can feel that

I was away from the feelings of screen.. away from the hassle of the screen.. nothing is with me now I am in a world of calm.. world of enlighten...there is no feelings.. clean and white screen.. I wondered.. is this is the aim...is this is what i searched for ?

I realized... .now there is no sight of people running behind things.. there is no people.. not realizing.. nothing can be carried.. meaningless of life here.. there is no hurry of running with crowd... clear.. plain.. screen.. may be this is what i searched... may be this is what the aim...by looking to that...feels like that plain white screen trying to fetch..
me in.. trying to get and swallow...looking to that white screen and feels happy ? stupid ness.....

I didn't look into that again... catches the first theatre itself on the way...sat inside ..with clear mind.. ready to share the feelings by looking to the screen.

ചെറിയ കോട്ട

ധ്യ്തില്‍ വെളിയിലേക്കു ഇറങ്ങുബോള്‍ ഒന്നു കൂടി ഓര്‍ത്ത്‌ നോക്കി. വല്ലതും മറന്നോ ? ഇല്ല അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ എന്തു മറക്കാനാ. എന്നാലും വെറുതേ സംശ്യ്ക്ക്യും. ധ്യ്തില്‍ റോഡിലൂടെ നടക്കുബോള്‍ എല്ലവരും ശ്രധ്ധിക്കുന്നതായി തോന്നി. എല്ലവരും ശ്രധിക്കണം എന്നു തോന്നി. വെറുതേ തോന്നുന്നതായിരുന്നു, ആളുകള്‍ക്കു അവരുടെ മനോ വ്യാപാരങ്ങല്‍ക്കു തന്നെ സമയം ഇല്ല. എല്ലാവരും എന്നെ പോലെ തന്നെ ധ്യ്തില്‍ നടക്കുകയാണു. കമ്പനി ബസ്സ്‌ കാത്തു നില്‍ക്കോള്‍ എന്നെത്തെ പോലെ അന്നും റോഡ്‌ അരികിലേ പൂ കച്ചവട്ക്കാരനെ നോക്കി ചിരിച്ചു. അയാള്‍ എപ്പോഴും അവിടെ തന്നെ ആണോ? രാത്രിയും പകലും ഞാന്‍ നോക്കുബോള്‍ എല്ലാം അയാള്‍ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചിലപ്പോള്‍ അയാള്‍ക്കു അതായിരിക്കും ഇഷ്ടം. കവികള്‍ പറയും പോലെ പൂക്കളുടെ കൂടെ കഴിയാന്‍. ചിലപ്പോള്‍ ജീവിക്കാന്‍ വേണ്ടി കഴിയുന്നതാവും. എന്തയാലും എന്നിക്കയാളോടു കാരണമില്ലാത്ത ഒരു സഹാനുഭൂതി തോന്നാറുണ്ടു. ബസില്‍ കയറി ഇരുന്നപ്പോള്‍ പൂക്കളും പൂക്കാരനും ചിന്തയില്‍ നിന്നും മറഞ്ഞു. ബസിലെ പുതിയ ഹിന്ദി ഗാനത്തിനിടെ പുതിയ ഓര്‍മകള്‍ തിക്കി വന്നു. ആരും സംസാരിക്കുണ്ടയിരുന്നില്ല. അപരിചിതായ ഒരു സംഘം യാത്രാക്കാരെ പോലെ തോന്നിച്ചു അവര്‍. എല്ലാവരും പുറത്തെ ലോകത്തില്‍ക്കു നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. അവരൊക്കെ എന്തായിരിക്കും ചിന്തിക്കുന്നതു... ഇനി ഒരു പക്ഷെ ഒന്നും ചിന്തിക്കുന്നുതാവില്ലെ? പിന്നേക്കു ഓര്‍ക്കാത്ത ഒരു തരം അലസമായ ചിന്തകള്‍. ....ഹൊസ്റ്റല്‍ മുറിയിലെ ജനലില്‍ നൂലു കെട്ടി ചെറിയ തീപ്പെട്ടി കൊള്ളിയെ ചാഞ്ച്ചാടിച്ചതു, നട്ടു മുളപ്പിച്ച ചെടിയില്‍ പച്ച തക്കാളി വന്നപ്പോള്‍ അതിനെ സംരഷ്ഷിക്കാന്‍ ചുറ്റും കല്ലു കൊണ്ടു ചെറിയ കോട്ട കെട്ടിയത്‌... ആറാം ക്ലസ്സുകാരന്റെ അന്നത്തെ മനസില്‍ ഏറ്റുവും വലിയ വിജയം അതായിരുന്നു. ഇന്നിനെ പറ്റി ഓര്‍ക്കാന്‍ എനിക്കു ഒന്നും ഇല്ലാല്ലോ? ഒരു വേദനയോടെ ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു... അല്ലെങ്കിലും ഓര്‍മ്മകള്‍ ഒരു അഹങ്കാരം ആണു. എല്ലാവരും അഭിനയിക്കുകയാണു എന്നു തോന്നുന്നു....ബസ്സ്‌ നിര്‍ത്തിയിരുന്നു. എന്നെത്തെ പോലെ ഒരു ദിവസം കൂടി തുടങ്ങി. ചിരിക്കുന്ന മുഖങ്ങള്‍.. ചിരിയില്‍ സ്നേഹം ഉണ്ടോ?...ഇല്ല... വെറുപ്പു ഉണ്ടോ... ഇല്ല...ഒന്നുമില്ലാത്ത വെറും ചിരി... എനിക്കു ഭ്രാന്തു പിടിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.. പൂ കടക്കാരനും പൂക്കളും എന്റെ മനസില്‍ വന്നു. കല്ലു കൊണ്ടുള്ള ചെറിയ കോട്ട എന്റെ ചുറ്റും വന്നു. നോക്കി നില്‍ക്കും തോറും കോട്ട വളര്‍ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. കോട്ടക്കകത്തു നിസഹയനയി ഞാനും ചിരിച്ചു.. വെറും ചിരി

ആദ്യ ബ്ലൊഗ്

പ്രിയ സ്നെഹിദരെ .. ബ്ലൊഗ് ലൊകതില്‍ നാനും എഴുതി… എനിയും എഴുതും… എന്നെ തലിയാലും എഴുതും….